Μαρία ΚαρχιλάκηΤο 2017 η Αυστραλή Λίζα Μπλερ έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που έκανε σόλο με το σκάφος της, με μία στάση, τον γύρο της Ανταρκτικής.
Ο περιπετειώδης γύρος της Ανταρκτικής
Στόχος της, όταν ξεκινούσε το μεγάλο της ταξίδι από το Όλμπανι της Δυτικής Αυστραλίας στις 22 Ιανουαρίου εκείνου του χρόνου, ήταν να το ολοκληρώσει χωρίς στάση και δίχως βοήθεια. Και πράγματι -παρά τις μεγάλες δυσκολίες, όπως τα τεράστια, σε μέγεθος σπιτιών, κύματα, οι χιονοκαταιγίδες και οι χαλαζοκαταιγίδες, η απομόνωση και η κούραση- τα 3/4 του πλου της πήγαιναν σύμφωνα με το πλάνο της. Τα πράγματα άλλαξαν το βράδυ της 4ης Απριλίου. Όπως γράφει στο σάιτ της, μετρούσε ήδη 72 ημέρες στη θάλασσα, δίχως να έχει δει άλλο σκάφος ή άνθρωπο, όταν, στη διάρκεια μιας θύελλας, έσπασε το κατάρτι της (κόκκινο αστέρι στον χάρτη). Μετά από μάχη τεσσάρων ωρών με το πρόβλημα αυτό καθεαυτό, τις ακραίες καιρικές συνθήκες και σκέψεις του τύπου θα επιβιώσω; Θα επιστρέψω στο σπίτι μου; η Λίζα κατάφερε να σωθεί και να σώσει και το σκάφος της. Τις επόμενες ώρες σήκωσε πολύ υψηλό πυρετό, τον αντιμετώπισε κι αυτόν μόνη της κι, έχοντας ήδη εκπέμψει σήμα κινδύνου Pan-Pan, έβαλε ρότα για Κέιπ Τάουν για να επισκευάζει το γιοτ της. Βορείως του Κέιπ Τάουν στη διάρκεια ανεφοδιασμού με καύσιμα από ένα κοντέινερ 80.000 τόνων, το μικρό της, μόλις 11 τόνων, σκάφος συγκρούεται μαζί του. Φτιάχνει όπως-όπως τη ζημιά με ό,τι υλικά έχει διαθέσιμα και τελικώς, μετά από 81 ημέρες μόνη στη θάλασσα, ελλιμενίζεται. Παραμένει στο Κέιπ Τάουν για τους επόμενους δύο μήνες. Όσο κράτησαν, δηλαδή, οι εργασίες στο γιοτ της. Αποπλέει και πάλι, περνά απ’ το σημείο που έχασε το κατάρτι της και 31 ημέρες αργότερα επιστρέφει στην αφετηρία της έχοντας ολοκληρώσει τον γύρο της Ανταρκτικής. Την υποδέχτηκαν με τιμές ήρωα. Μόνη στη θάλασσα η Λίζα Μπλερ πέρασε 103 ημέρες, 7 ώρες, 21 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα. Μαζί με το Κέιπ Τάουν, το ταξίδι της, από τότε που έφυγε από το Όλμπανι μέχρι την επιστροφή της, κράτησε 183 ημέρες, 7 ώρες, 21 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα.
Η πρωινή ιεροτελεστία για να βγάλει την ημέρα
Πρωτοδιάβασα την ιστορία της πριν από λίγο καιρό με αφορμή ένα ρεπορτάζ στο “The Lily” σε σχέση με τα αρνητικά συναισθήματα από το #μένουμε_σπίτι και τη διαχείρησή τους. Ζητούσαν από εφτά γυναίκες που είχαν ζήσει σε συνθήκες ακραίας απομόνωσης να τους πουν ποιες μικρές καθημερινές συνήθειες τις έκαναν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειo και εν τέλει να καταφέρνουν να πορεύονται. Μία από αυτές ήταν η Λίζα Μπλερ που κατά τους μεγάλους της πλόες περνούσε, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών, το 95% του χρόνου της κλεισμένη μέσα στο σκάφος σ’ έναν χώρο ούτε καν 10 τετραγωνικά με μικρά φινιστρίνια.
Όπως είπε στο “The Lily” είναι τόσο μονότονες οι μοναχικές ημέρες στον ωκεανό που νιώθεις λες και παίζεις στη Μέρα της Μαρμότας. Φαγητό, ύπνος, πορεία, και πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά. Κατάφερε πάραυτα να αντλεί δύναμη και να προχωρά, χάρη στη καθημερινή πρωινή της ιεροτελεστία που συμπεριελάμβανε ένα μπολ ζεστό πόριτζ και τουλάχιστον μισάωρο διάβασμα. Οποτεδήποτε δεν αφιέρωσε αυτήν τη λίγη ώρα μ’ αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο στον εαυτό της, ήταν εκνευρισμένη όλη την υπόλοιπη ημέρα. Όπως λέει, είναι μια συνήθεια που κράτησε και στην στεριά και διατηρεί μέχρι σήμερα.
*Η φωτογραφία στην αρχή της ανάρτησης είναι από τη σελίδα της Λίζα Μπλερ στο facebook.
Dispatches
