Η Βαγδάτη της Αθήνας…

Η εικόνα που παρουσιάζει η Πολεοδομία της Αγίας Παρασκευής μου είναι πολύ οικεία. Είναι, περίπου, ίδια μ’ εκείνη των δημοσίων υπηρεσιών της Βαγδάτης επί Σαντάμ, στις οποίες -και ιδιαιτέρως σ’ εκείνες του υπουργείου Εσωτερικών- «έτρωγα» τουλάχιστον ένα πρωινό κάθε βδομάδα, για να μου ανανεώσει ο αρμόδιος υπάλληλος την άδεια παραμονής. Εφιαλτικές ώρες αναμονής σε βρώμικους διαδρόμους, έξω από εξίσου βρώμικα και κακοφωτισμένα γραφεία που ξεχείλιζαν φακέλους και χαρτιά.
Η διπλή φωτογραφία στο πάνω μέρος του κειμένου είναι από την Πολεοδομία Αγίας Παρασκευής την προηγούμενη εβδομάδα. Θα μπορούσε, όμως, να ήταν κι από τη Βαγδάτη του 2003 που είχα ζήσει δυόμισυ «αξέχαστους» μήνες.
Πήγα, λοιπόν, στην Πολεοδομία της Αγίας Παρασκευής να ζητήσω ένα πιστοποιητικό για μια παλιά υπόθεση που με αφορούσε. Καμία σχέση με τους ημιυπαίθριους ή άλλα ζητήματα που αυτόν τον καιρό απασχολούν τις Πολεοδομίες. Σιχτίρισα την ώρα και τη στιγμή. Ο απόλυτος παραλογισμός. Η Βαγδάτη της Αθήνας.
Σαν τα σταφύλια ο κόσμος πάνω από τους υπαλλήλους. Οι φάκελοι πεταμένοι στο διάδρομο να τον φράζουν κατά το ήμισυ. Άλλοι φάκελοι μέσα σε τεράστια μπλε πλαστικά τσουβάλια των ΕΛΤΑ να φράζουν τα γραφεία. Άλλοι φάκελοι κάτω από τα γραφεία –καταγής. Κόσμος και υπάλληλοι να επιτίθενται ο ένας στον άλλον και να αμύνονται ταυτοχρόνως. Παραλογισμός… Αλμοδοβάρ…
Μου έφυγε η διάθεση να ζητήσω το πιστοποιητικό. Ξύπνησε, όμως, μέσα μου η ρεπόρτερ. Μια και δυο με το κινητό τραβάω τις φωτογραφίες και μετά ψάχνω να δω γιατί αυτό το μπάχαλο. Ο κόσμος, που περιμένει να εξυπηρετηθεί, είναι συνήθως εκείνος που πρώτος ανοίγει το στόμα του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ιδιώτες μηχανικοί που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία όσων περιμένουν.
Καμιά πενηνταριά, λοιπόν, ήταν οι υπάλληλοι προ Καλλικράτη, τώρα έχουν μείνει ακριβώς οι μισοί. Οι άλλοι μισοί πήγαν στην Περιφέρεια. Από το Νοέμβρη και μετά γίνεται ο κακός χαμός με τους ημιυπαίθριους, καθώς η προθεσμία λήγει στα μέσα της Άνοιξης. Κάθε μέρα η Πολεοδομία, δηλαδή οι 25 κάτι υπάλληλοι που έχουν απομείνει, παραλαμβάνουν 150 με 200 φακέλους.
Ρώτησα και μου είπαν πως από το καλοκαίρι που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος μέχρι και την προηγούμενη εβδομάδα, έχουν παραλάβει 16.000 φακέλους. Όσους δεν τους παραδίδουν αυτοπροσώπως οι ενδιαφερόμενοι, τους στέλνουν με το ταχυδρομείο (τα μπλε τσουβάλια που βλέπετε στη φωτογραφία). Για να συμπληρώσουν, όμως, οι ενδιαφερόμενοι τους συγκεκριμένους φακέλους χρειάζονται στοιχεία από τον παλιό φάκελο της οικοδομής. Είναι αυτοί που βλέπετε στην άλλη μισή φωτογραφία να είναι καταγής στο διάδρομο.
Μου λένε ότι δεν προλαβαίνουν καθημερινά να τους μεταφέρουν στους φοριαμούς που τους φυλάνε, γιατί έχουν μείνει μόνο δύο υπάλληλοι στο αρχείο, αλλά ότι το κάνουν στο τέλος κάθε βδομάδας. Μου λένε να επιστρέψω την επόμενη Τρίτη για να το διαπιστώσω ιδίοις όμμασι. Πως, δηλαδή, και πάλι τίγκα με φακέλους θα είναι ο διάδρομος, μόνο που τα ονόματα πάνω τους θα είναι διαφορετικά.
Ταυτοχρόνως, οι 25 κάτι υπάλληλοι της Πολεοδομίας πρέπει να ολοκληρώσουν μέχρι τα τέλη Φλεβάρη τον δειγματοληπτικό έλεγχο που διέταξε το υπουργείο Περιβάλλοντος για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν αποκλίσεις στις οικοδομικές άδειες που εκδόθηκαν το 2009 και ο αριθμός τους λήγει σε «5», αλλά και να ανταποκριθούν στα τρέχοντα της υπηρεσίας, όπως νέες οικοδομικές άδειες, αυτοψίες για οικοδομικές αυθαιρεσίες αλλά και αιτήματα –όπως το δικό μου-για έκδοση ενός πιστοποιητικού.
Μου λένε (συνωμοτικά οι ιδιώτες μηχανικοί και πες το αν έχεις κανένα γνωστό που φοβάται) ότι όλον αυτόν τον καιρό αυτοψίες δεν γίνονται, διότι, για να αντεπεξέλθουν στη δουλειά με τους ημιυπαίθριους, ακόμη και η ελίτ του τμήματος των αυθαιρέτων παραλαμβάνει φακέλους και ειδοποιεί τηλεφωνικά -όπως προβλέπει ο νόμος- για τα πρόστιμα τους ιδιοκτήτες.
Όση ώρα ρωτώ και ψάχνω, κόσμος και υπάλληλοι ωρύονται. Είναι πασιφανές ότι ο κόσμος δεν εξυπηρετείται, έχουν γίνει «κοτλέ» τα νεύρα του από την πολύωρη αναμονή, εκρήγνυται για να του δώσουν σημασία, το ίδιο κι η υπάλληλος, που όση ώρα είμαι εκεί -το λέω διότι το είδα- δεν είχε σηκώσει το κεφάλι του από το χαρτομάνι. «Μία είμαι, δεν φτάνω, υπομονή»… Κόψε το λαιμό σου –η απάντηση.
Αφήνω κατά μέρος τις μπούρδες περί «κράτους στην υπηρεσία του πολίτη». Ας μη κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας. Τουλάχιστον μπορούμε να κάνουμε κάτι να σταματήσει αυτός ο κύκλος της εκδίκησης και της αντεκδίκησης; Γιατί αυτό μου έβγαλε το πρωινό μου στη Πολεοδομία. Απελπισμένους, μπαϊλντισμένους και δυστυχείς ανθρώπους έβλεπα μπρος και πίσω από τα γραφεία, να πυροβολούν ο ένας τον άλλον και να βράζουν -ασχέτως αν το καταλαβαίνουν ή όχι- στο ίδιο καζάνι. Χειρότερα κι απ’ τη Βαγδάτη. Εκεί, ο δημόσιος υπάλληλος επιβάλλεται να κάνει καψόνι στον πολίτη για να μη παίρνει αέρα.
Εδώ, το ζητούμενο είναι ν’ αντέξεις τη παράνοια… Α! και να υποκρίνεσαι ότι είσαι Ευρωπαίος. Τόσο Ευρωπαίος που να βάζεις αποβραδίς στην τσάντα σου μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών γιατί από 1/1 του 11 δεν έχει ανανεωθεί η σύμβαση με το συνεργείο καθαριότητας στο Δημόσιο που υπηρετείς και… εξυπηρετεί τους πολίτες.

πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ