• Search

Το Charlie Hebdo επιστρέφει

Παρασκευή 9 Γενάρη 2015. Στην είσοδο της Liberation επικρατεί το αδιαχώρητο. H εφημερίδα έχει προσφερθεί να φιλοξενήσει την πρώτη μετά το μακελειό σύσκεψη της συντακτικής ομάδας του Charlie Hebdo και εν αναμονή της άφιξής της, τηλεοπτικά συνεργεία, φωτογράφοι και ρεπόρτερ διαγκωνίζονται.

Για λογαριασμό της Liberation, το ρεπορτάζ καλύπτει η δημοσιογράφος Isabelle Hanne, η οποία, ταυτοχρόνως, τουιτάρει τα της αναμονής και της άφιξης της ομάδας του Charlie. Κάποιοι εξ αυτών καταφτάνουν με αστυνομική συνοδεία, κάποιοι άλλοι πεζή.

Εντός Liberation, το ρεπορτάζ της Hanne εξελίσσεται -όπως είναι φυσικό- σε αποκλειστικό, και ως τέτοιο δημοσιεύεται. Δεδομένης όμως της ιδιαιτερότητας του θέματος, η εφημερίδα αποφασίζει -παρότι αποκλειστικό- να μην το διαθέσει στην συνδρομητική της έκδοση αλλά να το αφήσει προσβάσιμο σε όλους, προτρέποντας μάλιστα σε αναδημοσίευση με την προϋπόθεση ότι αναφέρεται η πηγή.
Ιδού, λοιπόν:

Η σύσκεψη του Charlie Hebdo θα διαρκέσει περισσότερες από τρεις ώρες. Εκτός από τα δημοσιογραφικά πρέπει επίσης να συζητήσουν για τους νεκρούς, τους τραυματίες, τα αφιερώματα, τις κηδείες. Η αίθουσα που η Liberation κάνει τις καθημερινές της συσκέψεις έχει καταλειφθεί από τους επιζήσαντες του σατιρικού Hebdo. To δωμάτιο, που φωτίζεται από τη μία πλευρά από ένα μεγάλο στρογγυλό παράθυρο, είναι ταυτοχρόνως πολύ ζεστό και ανοικτό στους τέσσερις ανέμους για να φεύγουν οι καπνοί απ’ τα τσιγάρα. Οι υπολογιστές στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι είναι δανεικοί από την εφημερίδα Le Monde. Γύρω από το τραπέζι κάθονται οι Willem, Luz, Coco, Babouse, Sigolène Vinson, Antonio Fischetti, Zineb El Rhazoui, Laurent Léger… Συνολικά, περισσότεροι από 25 άνθρωποι με σκοτεινιασμένα πρόσωπα και πρησμένα μάτια, ο σκληρός πυρήνας, στενοί φίλοι και περιστασιακοί συνεργάτες, είναι εδώ για να προετοιμάσουν το επόμενο τεύχος του Charlie Hebdo. Πρέπει να κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη με τιράζ 1.000.000 φύλλων, 20 φορές πάνω από την συνηθισμένη κυκλοφορία του.

Η σύσκεψη σε βίντεο


Vendredi 9 janvier, la première journée de… από liberation
Τους είδα όλους στο νοσοκομείο“, ξεκινά να λέει ο αρχισυντάκτης του Charlie, Gérard Biard. “O Riss τραυματίστηκε στον δεξί ώμο αλλά δεν πειράχτηκε το νεύρο. Πονούσε πολύ. Το πρώτο που είπε είναι ότι δεν είναι σίγουρος αν μπορούμε να συνεχίσουμε να εκδίδουμε την εφημερίδα“. Ο Fabrice Nicolino που τραυματίστηκε βαριά στην επίθεση “πάει καλύτερα” παρότι “βεβαίως υποφέρει πολύ“. Ο Patrick Pelloux, γιατρός και αρθρογράφος του Charlie μιλά για το τραύμα στο σαγόνι ενός άλλου θύματος του Philippe Lançon, ο οποίος εργάζεται και στη Liberation. Τον Simon Fieschi, Webmaster του Charlie, “τον έχουν βάλει σε τεχνητό κώμα“. Μια νεαρή γυναίκα καταρρέει. “Μη νοιώθεις ενοχές“, την παρηγορεί ο Gérard Biard. Όλοι τους σιωπούν και κατεβάζουν τα κεφάλια. Η γυναίκα που κλαίει είναι η δημοσιογράφος Sigolène Vinson που ήταν παρούσα την ώρα της επίθεσης αλλά γλύτωσε.

Ο Biard περνάει στους νεκρούς. Τι θα γίνει με τις κηδείες; Με το αφιέρωμα; Τι είδους μουσική; Σημαίες ή όχι; “Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα σύμβολο που εκείνοι θα σιχαινόντουσαν” , λέει κάποιος που κάθεται στο τραπέζι. “Σκότωσαν ανθρώπους που ζωγράφιζαν καρτούν. Όχι σημαίες. Να θυμόμαστε την απλότητα αυτών των ανθρώπων, της δουλειάς τους. Οι φίλοι μας είναι νεκροί αλλά δεν θα τους εκθέσουμε δημοσίως“. Όλοι συμφωνούν.

Αιτήματα για μαζικές συνδρομές

Ένας δημοσιογράφος μιλάει για μια crowdfunding εκστρατεία στο ίντερνετ που μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες συγκέντρωσε 98.000 ευρώ. Οι επιζήσαντες του Charlie Hebdo δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν στα τόσα αιτήματα για συνδρομές που δέχονται. To λόγο παίρνει ο δικηγόρος του Charlie Hebdo, Richard Malka. “Xρήματα έρχονται από παντού. Υποστήριξη, χώροι, προσωπικό να χειριστεί τα αιτήματα…” “Μας στηρίζουν πολλά μίντια” λέει ο Christophe Thévenet, ένας άλλος δικηγόρος του περιοδικού. “Οι δωρεές μέσω της Ένωσης Τύπου φθάνουν τις 250.000 ευρώ, ένα εκατομμύριο ευρώ υποσχέθηκε η Fleur Pellerin… Τέτοια οικονομικά ουδέποτε είχε το Charlie“. Ο δικηγόρος κάτι ξέρει και το λέει: είναι αυτός που έτρεχε το περιοδικό. Τους τελευταίους μήνες, το Hebdo είχε κάνει έκκληση στον κόσμο να το συνδράμει με δωρεές καθώς το ταμείο ήταν μείον.
Λοιπόν θα βγάλουμε την εφημερίδα“; ρωτά ο Biard, ο οποίος είναι προφανές ότι θέλει να πολεμήσει μέχρις εσχάτων. “Τι θα βάλουμε στις σελίδες“; “Δεν ξέρω, τι ειδήσεις έχουμε“; ρωτά ο Pelloux. Νευρικά γέλια. Ο Biard επανακάμπτει: “Ένα κανονικό τεύχος. Νορμάλ πράγματα. Να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι είναι το Charlie. Δεν μιλάμε για μια ειδική έκδοση“. “Δεν ακούγεται άσχημα” λέει κάποιος άλλος από το τραπέζι. Κάποιοι πετούν την ιδέα να μείνουν κενές οι σελίδες στις οποίες θα έγραφαν ή θα είχαν σκίτσα όσοι σκοτώθηκαν την Τετάρτη. Τελικά, η ομάδα δεν συμφωνεί μ’ αυτήν την άποψη. “Δεν θέλω να υπάρχει πουθενά κενό. Πρέπει να είναι όλοι στις σελίδες. Ακόμη και ο Mustapha” επισημαίνει ο Biard. Ο Mustapha Ourrad, ο διορθωτής, ήταν ένα από τα πολλά θύματα της επίθεσης της Τετάρτης. “Λοιπόν, ν’ αφήσετε τα λάθη μου” αστειεύονται ο Patrick Pelloux και οι άλλοι.
Ε! Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε“, βροντοφωνάζει ο Luz και κάνει τη γνωστή κίνηση με το μεσαίο δάκτυλο μόλις διαβάζει στο κινητό του το νέο (που γρήγορα διαψεύστηκε). Ο ρεπόρτερ Laurent Leger προσπαθεί να ξαναφέρει τη κουβέντα πίσω στο περιοδικό: “Δε νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε νεκρολογίες, να μην κάνουμε μία έκδοση-αφιέρωμα“. Οι συντάκτες συζητούν επί του περιεχομένου. Biard: “Ελπίζω οι άνθρωποι να σταματήσουν να μας αποκαλούν κοσμικούς φονταμενταλιστές, να σταματήσουν να λένε ‘ναι μεν αλλά’ στην ελευθερία της έκφρασης“. Laurent Léger: “Nομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι ήμασταν πολύ μόνοι μας τα τελευταία χρόνια“. Luz: “Σ΄αυτό το τεύχος πρέπει να πούμε και για το μετά“. Corinne Rey: “Ας περάσουμε το μήνυμα ότι είμαστε ζωντανοί“. Malka: “Κι ότι δεν θα σταματήσουμε να κριτικάρουμε τη θρησκεία“.

Συνέντευξη αρχισυντάκτη Charlie Hebdo, Gérard Biard


Gérard Biard, rédacteur en chef de «Charlie… από liberation
Το Charlie Hebdo είναι μια περίεργη εφημερίδα. Δεν έχει ρουμπρίκες αλλά χώρους που διατίθενται στους συντάκτες και τους σκιτσογράφους. Οι χώροι που αντιστοιχούν σ’ εκείνους που πέθαναν θα καλυφθούν με μη δημοσιευμένα άρθρα και σκίτσα τους. Έτσι, στην έκδοση της Τετάρτης θα υπάρχει και Charb, και Cabu, και Wolinski, και Honoré. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ακούγονται λυγμοί, σπίθες που θα σβήσουν στη συνέχεια στο μπράτσο του διπλανού. Χέρια ενωμένα, δακρυσμένα μάτια.
Ο Malka ξεροβήχει: “Έφτασε ο Manuel Valls“. Η ομάδα αναστενάζει, διαλύεται, πηγαδάκια. Συνοδευόμενος από τον υπουργό πολιτισμού Fleur Pellerin που έχει ένα αυτοκόλλητο με το “Je suis Charlie” στο στήθος και με μια ορδή δημοσιογράφων, βοηθών και ανθρώπων της επικοινωνίας, ο πρωθυπουργός ανταλλάσει χειραψίες με τους παρευρισκομένους και δίνει κάποιες πληροφορίες για την κατάσταση στο Dammartin-en-Goële -“Οι δύο δολοφόνοι πιάστηκαν στη φάκα“- πριν ευχηθεί “κουράγιο“.
Ο Biard τολμά να πει: “Εντάξει, οι δημοσιογράφοι φύγανε; Οι υπουργοί φύγανε; Τι θα κάνουμε με τη σελίδα 16“; Το ερώτημα χάνεται μέσα στον ήχο μιας coca-cola που ανοίγει, κάποιοι μασουλάνε κρουασάν σοκολάτας, πνιχτά αναφιλητά, απέξω ακούγονται σειρήνες περιπολικών. Από τη γωνιά του, ο Pelloux αστειεύεται, “αυτό εδώ είναι κανονική σύσκεψη, χάος, άρα υπάρχουμε“.

Written by
Μαρία Καρχιλάκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο, εκεί έκανε και το μεταπτυχιακό της στην Κοινωνική Ψυχολογία των Συγκρούσεων. Η πολυετής τηλεοπτική της παρουσία της έχει συνδεθεί με τις, επί δύο δεκαετίες, πολεμικές της ανταποκρίσεις από τη συχνότητα του MEGA. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με το CNN Greece και παλαιότερα με την ΕΡΑ4. Η επιχείρηση τής οικογένειάς της, η Triantafyllidis Beach Arena, απορροφά τον περισσότερο απ' τον χρόνο της, προσπαθεί, όμως, να ξεκλέβει λίγο για να παρουσιάζει στα Dispatches ιστορίες που βρίσκει ενδιαφέρουσες.

View all articles
Written by Μαρία Καρχιλάκη

Μαρία Καρχιλάκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο, εκεί έκανε και το μεταπτυχιακό της στην Κοινωνική Ψυχολογία των Συγκρούσεων. Η πολυετής τηλεοπτική της παρουσία της έχει συνδεθεί με τις, επί δύο δεκαετίες, πολεμικές της ανταποκρίσεις από τη συχνότητα του MEGA. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με το CNN Greece και παλαιότερα με την ΕΡΑ4. Η επιχείρηση τής οικογένειάς της, η Triantafyllidis Beach Arena, απορροφά τον περισσότερο απ' τον χρόνο της, προσπαθεί, όμως, να ξεκλέβει λίγο για να παρουσιάζει στα Dispatches ιστορίες που βρίσκει ενδιαφέρουσες.