Συρία: αντίστροφη μέτρηση για τη δυναστεία των Άσαντ

Μην ακούς αυτά που λένε στην τηλεόραση (ΠΑΥΣΗ) Δηλαδή, εμείς εδώ στη Δαμασκό δεν έχουμε πρόβλημα (ΠΑΥΣΗ) Σ’ ευχαριστούμε όλοι στην οικογένεια για το ενδιαφέρον…
Ούτε λεπτό δεν κράτησε το τηλεφώνημα με το Σύρο μεταφραστή που συνεργάζομαι όταν κατεβαίνω στη Δαμασκό. Εννοείται πως εκείνος δεν ήθελε/δεν μπορούσε(;) να πει περισσότερα αν και αντιληπτός έγινε με το παραπάνω… Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, πρόλαβα να τον ρωτήσω αν είχε ακούσει κάτι για το «φύγε» ΗΠΑ και ΕΕ προς τον Άσαντ. Εννοείται πως δεν είχε…
Πάει, περίπου, ένας χρόνος από το τελευταίο ταξίδι μας με τον οπερατέρ Μανόλη Δημελλά στη Δαμασκό: αφορμή το Φεστιβάλ του Δρόμου του Μεταξιού που διοργάνωναν σταθερά την τελευταία δεκαετία οι Αρχές για ν’ αυξήσουν τον τουρισμό, προωθώντας μια άλλη εικόνα της Συρίας πιο… «κολακευτική» από τη στερεοτυπική της καταπιεστικής κι εσωστρεφούς χώρας που κάνει παρέα με «κακά παιδιά» όπως το Ιράν, η Χαμάς και η Χεζμπολά…
Βαρυφορτωμένο το αρχικό πρόγραμμα των ξεναγήσεων, καταφέραμε να το απλοποιήσουμε, εντάσσοντας σ’ αυτό τον υπ’ αριθμόν ένα στόχο του δικού μας σχεδιασμού για τη μεγαλύτερη δυνατή σύνθεση στην εικόνα της Συρίας: ρεπορτάζ  στο μαυσωλείο των Άσαντ στην Καρντάχα, γενέτειρα του ιδρυτή της πολιτικής δυναστείας, Χαφέζ αλ Άσαντ.
Η Καρντάχα, λοιπόν, είναι μια κωμόπολη στα βουνά πάνω από το λιμάνι της Λατάκειας που, ως γνωστόν, σφυροκοπήθηκε ανηλεώς τα τελευταία 24ωρα από στεριά και θάλασσα. Προφανώς οι εκεί αντιφρονούντες πλήρωσαν με το παραπάνω τη γειτνίασή τους με την απόλυτη  «μπράντα» των Άσαντ…
Η εθνική οδός, καιρό τώρα έχει… λοξοδρομήσει μόνο και μόνο για να φτάσει μέχρις εκεί. «Προς το μαυσωλείο του Προέδρου Χαφέζ αλ Άσαντ» έγραφε μια μεγάλη ταμπέλα πάνω και από τα δύο ρεύματα. Δεν μας προετοίμασε, όμως, είναι η αλήθεια, για τη μεγαλοπρέπεια που θ’ αντικρίζαμε.
Το μαυσωλείο σχεδίασαν οι συμφοιτητές στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του πρωτότοκου γιου του Χαφέζ αλ Άσαντ, Μπαζίλ λίγο μετά το θάνατό του σε αυτοκινητιστικό το 1994. Ο Μπαζίλ ήταν ο αγαπημένος του Χαφέζ. Σ’ εκείνον είχε δώσει το χρίσμα της διαδοχής, όμως, η ζωή είχε άλλα σχέδια. Αναπαύεται κοντά στον πατέρα του, όπως και ο αδελφός του Μαϊντ που πέθανε το 2009.  Χαφέζ, Μπαζίλ και ο νυν Πρόεδρος Μπασάρ συνήθως απεικονίζονται μαζί.
Πάμπολλες φορές τους βλέπαμε ως… διαφανές αυτοκόλλητο στα πίσω τζάμια των αυτοκινήτων.
Μάλιστα,  συγγενείς των Άσαντ που ζουν στην Καρντάχα και που δεν ξεχνούν ότι ο Μπαζίλ ήταν πρωταθλητής ιππασίας, τον έχουν φιλοτεχνήσει με το άλογό του σ’ ένα απροσδιόριστο υλικό και τον έχουν στήσει σε περίοπτη θέση στο μπαλκόνι!
Την περιοχή επισκέπτονται χιλιάδες στην επέτειο του θανάτου του Χαφέζ αλ Άσαντ. Και τις καθημερινές, όμως, κόσμος πολύς πάει κι έρχεται. Μας έλεγαν πως αυτό που αναγνωρίζουν στον πατέρα Άσαντ είναι ότι δεν επέτρεψε να γίνει η Συρία ούτε Λίβανος ούτε Σαουδική Αραβία. Μπορεί να κυβέρνησε με σιδερένια γροθιά από το ΄70 μέχρι το θάνατό του το 2000, έδωσε, όμως, ζωτικό χώρο στις θρησκευτικές μειονότητες (που στήριξαν με τη σειρά τους το καθεστώς του) καθώς ήξερε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι μειοψηφία (οι Άσαντ δεν είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, όπως η πλειοψηφία των Σύρων, αλλά μειονοτικοί Αλαουίτες).
Ο επικεφαλής ασφαλείας του Μαυσωλείου, Μάαν Ιμπραχήμ το όνομά του, οποτεδήποτε αναφερόταν στον Χαφέζ αλ Άσαντ χρησιμοποιούσε τον προσδιορισμό «αιώνιος αρχηγός». Κι ο οδηγός μας, όμως, δεν πήγαινε πίσω… Χαφέζ αλ Άσαντ = Συρία μας έλεγε… Μπασάρ = αρχηγός μας, αρχηγός του έθνους, δρ. Μπασάρ του Χαφέζ αλ Άσαντ… κι άλλα παρόμοια τέτοια…
Καταλαβαίνεις πότε οι άνθρωποι σου λένε κάτι επειδή «πρέπει» και πότε όχι. Αρκετοί, πράγματι, εξακολουθούν να είναι με τους Άσαντ στη Συρία. ‘Άλλοι τόσοι, όμως, ίσως και περισσότεροι, είναι απέναντί τους: δεν ανέχονται τους ίδιους, τους συγγενείς και τις φατρίες τους να κινούν αποκλειστικά και ανεξέλεγκτα τα «γρανάζια» της χώρας, δεν ανέχονται την υποκρισία του «ψιθυρίζω» αλλά «δεν φωνάζω» την άλλη άποψη, δεν ανέχονται Σύροι να σκοτώνουν Σύρους, ούτε να βλέπουν τανκς και πτώματα στους δρόμους, ούτε να σαπίζουν στη φυλακή διότι κάποιος τους κατηγόρησε για «αποδυνάμωση του εθνικού αισθήματος της φιλοπατρίας» -κοινώς, για αντικυβερνητική δραστηριότητα.
Ο Μπασάρ αλ Άσαντ, κατά πάσα πιθανότητα, θα συνεχίσει με την καταστολή, ενδεχομένως σκεπτόμενος ότι η αντίστοιχη πρακτική είχε «βγει» στον πατέρα του όταν έπνιγε στο αίμα την εξέγερση του ’82 στη Χάμα. Μόνο που τότε κι οι «απέξω» έκαναν τα στραβά μάτια, θεωρώντας τη Συρία εκείνου του Άσαντ παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή. Οι… τωρινοί «απέξω», όμως, είναι σαφές πως δεν έχουν την ίδια γνώμη για τη Συρία του νυν Άσαντ… Εκείνον και το καθεστώς του θεωρούν παράγοντα αστάθειας και μάλλον εκτιμούν πως οι μέρες του είναι μετρημένες.

πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ