Πώς θα μαζέψουν τα συντρίμμια;

|Ημερολόγιο Τρίπολης #6|
Για το Δημήτρη Αναστασίου και τη Λίτσα Λεβεντάκη ουδέποτε τέθηκε θέμα να εγκαταλείψουν την Τρίπολη. Πρόεδρος της Κοινότητας εκείνος, εδώ μεγάλωσε, τρίτη γενιά οικογένειας εμπόρων που μετανάστευσε στη Λιβύη από τη Μαρώνεια το 1895.

Υπερδραστήριο μέλος της κοινότητας εκείνη, με το που τέλειωσε ο Λίβυος άνδρας της την Ναυτικών Δοκίμων το 1972 έφυγαν από την Αθήνα κι εγκαταστάθηκαν στην Τρίπολη.
Τις προσωπικές δυσκολίες αυτού του πρώτου καιρού της νέας Λιβύης τις βάζουν, δίχως συζήτηση, στην άκρη. Εκεί που θέλουν και ζητούν βοήθεια είναι για τα σύμβολα της Ελλάδας στην Τρίπολη: το σχολείο και την εκκλησία. Και τα δυο λεηλατήθηκαν.
Από το μεν σχολείο οι κανταφικοί ξήλωσαν τους υπολογιστές, έσπασαν τα φωτοτυπικά, διέλυσαν πόρτες και παράθυρα για να μπουν, καθώς και τους φοριαμούς αναζητώντας αντικείμενα αξίας.

Αλλά και οι αντάρτες που εισέβαλαν στη συνέχεια, κυνηγώντας απομεινάρια του καθεστώτος, άφησαν τα δικά τους σημάδια –Ελεύθερη Τρίπολη, Καντάφι Δρόμο– στους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς τοίχους…

Από την εκκλησία, άγνωστο ποιοι, έκλεψαν τη λειψανοθήκη του Αγίου Γεωργίου, τα ευαγγέλια, δισκοπότηρα εξαπτέρυγα, έσπασαν το παγκάρι, ακόμη και τα… απορρυπαντικά πήραν και τώρα ζητούν 18.000 ευρώ για να τα επιστρέψουν!
Σ’ έναν εσωτερικό διάδρομο στο πλάι της εκκλησίας, ο φύλακας έχει ακουμπήσει προσωρινά μέχρι να το καταστρέψει, ένα σκισμένο πορτραίτο του Καντάφι απ’ αυτά που υποχρεωτικά έπρεπε να έχουν κρεμασμένα θεσμοί και υπηρεσίες…

Οι πιο οργισμένοι, μάλιστα, τον λένε «ξεμαλλιασμένο με ψείρες». Όλες οι συζητήσεις, πέρα από την καταπίεση, την καταστολή, τις φυλακές, τα βασανιστήρια, καταλήγουν στο απολύτως οφθαλμοφανές: οτι σε μια πλούσια χώρα, όπως η Λιβύη, τα 2/3 των κατοίκων ζουν σε πόλεις που οι χωματόδρομοι είναι πολύ περισσότεροι από τους ασφαλτοστρωμένους…
…κι όλο αυτό τη στιγμή που η προκλητική πολυτέλεια στις παραθαλάσσιες βίλες των Καντάφι στο ακριβό προάστιο Γκαργκάρις της Τρίπολης ξεπερνά τη φαντασία…

Οι Λίβυοι θα χρειαστούν χρόνο και πολύ προσπάθεια για να «μαζέψουν» τη χώρα τους στη μετα-Καντάφι εποχή. Αν πράγματι τα καταφέρουν, η Λιβύη θα είναι το πρώτο επιτυχημένο πείραμα της αραβικής άνοιξης…

*φωτογραφίες: Κώστας Δελδήμος – Μαρία Καρχιλάκη

πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ