Το αυθάδικο δάχτυλο της Ζανέτ Καπούγια στη φωτογραφία της Γεωργίας Θεοδώρου υπονοεί το “όριο”, το “μέχρις εδώ”. Όπως ακριβώς το υπονοεί και το τραγούδι που ερμηνεύει: το θρυλικό “μια μέρα μιας Μαίρης” του Κηλαηδόνη. Βέβαια αυτή η
“Μαίρη Παναγιωταρά” είναι λίγο διαφορετική από την παλιά. Άκουσε την.
Μιλάμε, λοιπόν, για μια ολοκαίνουρια βερσιόν, λάτιν, δίγλωσση και για καλό σκοπό. Την υπογράφει ο κουβανός μπασίστας Yoel Soto που ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Μετά από χρόνια συνάντησα μια παλιά φίλη. Μου μίλησε για το γάμο της. Μου είπε πόσο δυστυχισμένη είναι μ’ έναν σύζυγο που την κακοποιεί σωματικά και λεκτικά. Αμέσως μου ήρθε η ιδέα γι αυτό το εγχείρημα. Είναι ένας τρόπος για να ευαισθητοποιήσω, να αφυπνίσω συνειδήσεις, να πω στις γυναίκες πως ούτε μόνες είναι ούτε υποχρεωμένες ν’ ανέχονται τέτοιες καταστάσεις. Ρώτησα τη γυναίκα μου αν υπάρχει κάποιο ελληνικό τραγούδι που να σχετίζεται με το θέμα και μου ανέφερε το “μια μέρα μίας Μαίρης”. Μου άρεσε από την αρχή. Όχι μόνο λόγω θέματος. Μου άρεσε για τον περιπαικτικό τρόπο που λέει την ιστορία της Μαίρης αλλά και γιατί, ρυθμικά, είναι πολύ κοντά στη διασκευή που είχα στο μυαλό μου.
Η Παναγιωταρά του Yoel έχει επιρροές από πολλά μουσικά είδη: Cumbia, Vallenato από την Κολομβία, Merengue από τη Δομινικανή Δημοκρατία, Charanga, Conga, Timba από την Κούβα, Κλασική αλλά και Παραδοσιακή Ελληνική Μουσική με τη χρήση του λαούτου και του κλαρίνου για να αποδοθούν συγκεκριμένες μελωδικές λεπτομέρειες.
Οι φωτογραφίες είναι από την ηχογράφηση στο στούντιο του Σπύρου Κολαϊτη και τα γυρίσματα του βίντεο κλιπ. Στο εγχείρημά του, ο Yoel έδωσε το όνομα “Panagiotara Project“. Συμμετέχουν 21 καλλιτέχνες. Όλες γυναίκες πλην του Yoel στο μπάσο και του Carlos Menendez στα κρουστά.Οι τραγουδίστριες
Αγνή, Martha Moreleon, Σοφία Παπάζογλου, Μαλού Κυριακοπούλου, Ζανέτ Καπούγια, Odalis Palma, Εύα Λουκάτου, Rosanna Mailan, Μάρθα Οικονομοπούλου (Mingrelia), Arlyn Del Carmen Gonzalez, Ευσταθία.
Οι μουσικοί
Στέλλα Γκούσκου (ηλεκτρικό πιάνο), Έλενα Λαζαρέτου (ακουστικό πιάνο), Ειρήνη Τριανταφυλλίδη (λαούτο), Άννα Λάκη (ακορντεόν), Μαρία Στάθη (σοπράνο σαξόφωνο), Miriam Masramon Muntadas (τρομπόνι), Άννα Παπουτσή (φλάουτο), Κατερίνα Λιουδάκη (κλαρινέτο), Carlos Menendez (κρουστά), Yoel Soto (ηλεκτρικό μπάσο).
Δες το βίντεο κλίπ που έφτιαξαν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, η Ελένη Πολιτοπούλου και ο Αλέξης Πόνσε.
Θα το ξαναδείς, όπως πολλά άλλα και ωραία, στην επίσημη πρώτη του “Panagiotara Project”, την Ημέρα της Γυναίκας, 8 Μάρτη δηλαδή, στις 7 το απόγευμα στο Polis Art Café.
Είναι πολύ πιθανόν να βρίσκεται μαζί μας και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ήταν πολύ ευγενικός και διαθέσιμος από το πρώτο κιόλας τηλεφώνημά μου. Νομίζω, ήταν μεγάλη έκπληξη γι αυτόν ότι κάποιος αποφάσισε να κάνει μία λάτιν διασκευή του τραγουδιού του και μάλιστα να την χρησιμοποιήσει για έναν τέτοιο σκοπό. Όλα τα έσοδα από την αγορά αυτής της βερσιόν του τραγουδιού θα προσφερθούν στην Οργάνωση W.I.N. Hellas για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
Ο Yoel Soto
Γεννήθηκα στην Αβάνα της Κούβας το 1977. Μεγάλωσα σε μία μικρή πόλη που την λένε Cienfuegos και στα 11 μου ο μουσικός πατέρας μου με έγραψε στο ωδείο στο τμήμα κλασσικής κιθάρας. Στα 14 μου μπήκα στην Εθνική Σχολή Τέχνης της Αβάνας και ξεκίνησα να μαθαίνω μπάσο. Στα 17 μου πήρα μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Jazz Plaza ως μέλος της ορχήστρας του Bobby Carcassés, ο οποίος είναι μεγάλο όνομα της Latin Jazz σκηνής στη χώρα μου. Στα 18 μου, με το που παίρνω το δίπλωμά μου στο μπάσο, εγκαταλείπω την Κούβα αναζητώντας καλύτερη ζωή κι επιθυμώντας να γνωρίσω τον κόσμο.
Φτάνω στο Τορίνο, όπου έμεινα 9 χρόνια κι από κει ορμώμενος ταξίδεψα σε πολλά μέρη της Ευρώπης.
Βρέθηκα στην ίδια σκηνή με μεγάλες μορφές της παγκόσμιας μουσικής όπως οι Celia Cruz, Tito Gómez και Arona N’Diaye, σε φεστιβάλ όπως αυτό του San Remo, το Umbria Jazz, το Antilliaanse Feesten.
Το 2003 έρχομαι στη Θεσσαλονίκη μετά από πρόσκληση ενός φίλου για να πάρω μέρος σ’ ένα σχήμα με Κουβανούς μουσικούς που έμεναν στην Ελλάδα. Ήταν για μένα μια περιπέτεια σ’ ένα μέρος ξένο και άγνωστο που όμως ξύπνησε την περιέργειά μου. Ένα χρόνο αργότερα γνωρίζω τη γυναίκα που θα γίνει σύζυγός μου και μητέρα των υπέροχων αγοριών μου.
Στις σημαντικές μου επιτυχίες αυτά τα 10 χρόνια στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνω τη συμμετοχή μου στη μεγάλη συναυλία στην Αθήνα προς τιμήν του Angel Parra, εξαίρετου Χιλιανού τραγουδοποιού, γιου της αξέχαστης Violeta Parra. Επίσης, το ότι διηύθυνα για περισσότερα από 3 χρόνια την Palenque Latin All Stars Orchestra αλλά και το ότι για 4 συναπτά χρόνια ήμουν μέλος του “Guataca“, του Latin Jazz σχήματος του αμερικανού σαξοφωνίστα Chico Freeman.
Άλλες συνεργασίες μου είναι η μουσική παραγωγή του δίσκου της Ζανέτ Καπούγια, η ηχογράφηση στο δίσκο του Φίλιππου Πλιάτσικα “την αλήθεια να πω”, η επιλογή ενός τραγουδιού μου για το soundtrack της ταινίας του Αντώνη Καφετζόπουλου “η γυναίκα είναι κακός άνθρωπος” καθώς και η συμμετοχή μου στα MAD VIDEO MUSIC AWARDS 2013 μαζί με τη νέα τραγουδίστρια Demy. Το 2010 πήρα μέρος στη διοργάνωση μίας μουσικής Κουβανέζικης νύχτας –η πιο μεγάλη μέχρι σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών– όπου συμμετείχαν ονόματα διεθνούς φήμης όπως οι Chucho Valdéz, Gonzalo Rubalcaba, Arturo Sandoval και Chico Freeman. Εκεί διηύθυνα την ορχήστρα Latin All Stars Meeting την οποία δημιούργησα για τη συγκεκριμένη βραδιά με τη συμμετοχή μερικών από τους πιο καταξιωμένους νέους μουσικούς από την Κούβα που μένουν σε χώρες τις Ευρώπης όπως η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ελβετία και βεβαίως η Ελλάδα.
Σήμερα συμμετέχω σε αρκετά σχήματα όπως Harmonia Misturata Trio, Singularity, Neo Yoruba People, Beyond Clave, La Cucaracha, Εύα Λουκάτου, Parabebop Activity feat Takis Paterelis κ.α.
*η Μαρία Στάθη βοήθησε στη μετάφραση