Πώς σκοτώνει η λιτότητα

Κάπως, δεν είμαι σίγουρη πως, έρχονται  και κάθονται σε διπλανές καρτέλες στην οθόνη του υπολογιστή το άρθρο των Ντέιβιντ Στάκλερ  και Σαντζάι Μπασού στους Νιου Γιορκ Τάιμς  “πώς σκοτώνει η λιτότητα” και η έκθεση του γλύπτη Κωνσταντίνου Παπαδούκα “το τούνελ στο τέλος του φωτός“. Την επόμενη κιόλας στιγμή έχουν γίνει ένα και το στόρι αρχίζει και γράφεται με δάνεια από το κείμενο των δύο επιστημόνων και τα έργα ψηφιακού κολλάζ του καλλιτέχνη.

Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Ντέιβιντ Στάκλερ & Σαντζάι Μπασού

Από το 19ο αιώνα έχει παρατηρηθεί ότι η ανεργία και η αυτοκτονία σχετίζονται. Είναι δυο φορές πιθανότερο να δώσουν τέλος στη ζωή τους όσοι ψάχνουν για δουλειά από εκείνους που εργάζονται. Παρακολουθούμε εμβρόντητοι τους πολιτικούς να μιλούν ατελείωτα για χρέη και ελλείμματα δίχως να νοιάζονται για το κόστος που έχουν στους ανθρώπους οι αποφάσεις τους. Από την έρευνά μας προκύπτει ότι μια παραπαίουσα οικονομία δεν ευθύνεται κατ’ ανάγκην για αρρώστιες και θανάτους. Η δημοσιονομική πολιτική, όμως, μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Ντέιβιντ Στάκλερ & Σαντζάι Μπασού

H Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω καταστροφής της δημόσιας υγείας. Η επίτευξη των στόχων της τρόικα και το πακέτο λιτότητας του 2010 έχουν γίνει αιτία να μειωθούν κατά 40% τα κονδύλια για την υγεία από το 2008. 35.000 γιατροί, νοσοκόμες και άλλοι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας έχουν χάσει τις δουλειές τους. Ο εισαγωγές στα νοσοκομεία έχουν αυξηθεί, καθώς οι Έλληνες αποφεύγουν τα προληπτικά τσεκ-απ λόγω της μεγάλης αναμονής και της αύξησης των τιμών των φαρμάκων. Κατά 40% έχει αυξηθεί η βρεφική θνησιμότητα. Μετά τις περικοπές στα  προγράμματα ανταλλαγής βελονών έχουν διπλασιαστεί τα κρούσματα μόλυνσης από τον ιό του έητζ. Επίσης, για πρώτη φορά από τις αρχές του ’70, έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ελονοσίας μετά την κατάργηση των αεροψεκασμών στη βόρεια Ελλάδα.

Κωνσταντίνος Παπαδούκας

Ντέιβιντ Στάκλερ & Σαντζάι Μπασού

Η έρευνά μας δείχνει ότι αν επενδύσεις $1 σε προγράμματα δημόσιας υγείας μπορείς να κερδίσεις μέχρι και $3 σε οικονομική ανάπτυξη. Η επένδυση στη δημόσια υγεία όχι μόνο μπορεί να σώσει ζωές εν καιρώ ύφεσης αλλά και να δώσει ώθηση στην οικονομική ανάκαμψη. Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι αντιμετωπίζεις μια οικονομική κρίση στη βάσει τριών αρχών:

-Μη βλάπτεις: αν στη λιτότητα γινόταν κλινικές δοκιμές όπως σ’ ένα φάρμακο θα είχε αποσυρθεί λόγω των θανάσιμων παρενεργειών της. Όλα τα έθνη πρέπει να συγκροτήσουν ένα ακομμάτιστο και ανεξάρτητο “Γραφείο Ευθύνης για την Υγεία” στελεχωμένο με επιδημιολόγους και οικονομολόγους για να αξιολογούν τις επιπτώσεις που έχουν στην υγεία οι δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές.

-Αντιμετώπισε την ανεργία ως πανδημία. Η ανεργία είναι η κύρια αιτία της κατάθλιψης, του άγχους, του αλκοολισμού και των αυτοκτονικών σκέψεων.

-Στους κακούς καιρούς να επενδύεις περισσότερο στη δημόσια υγεία. Το κλισέ ότι ένα γραμμάριο πρόληψης ισοδυναμεί μ’ ένα κιλό θεραπείας είναι σωστό. Στοιχίζει πολύ πιο πολύ να θέσεις υπό έλεγχο μια επιδημία από το να την αποτρέψεις.

Συμπέρασμα: η λιτότητα -σκληρές, απότομες, δίχως διάκριση περικοπές στις κοινωνικές και υγειονομικές δαπάνες- δεν είναι μόνο ατελέσφορη είναι και μοιραία.

• στην έκθεσή του “το τούνελ στο τέλος του φωτός” ο Κωνσταντίνος Παπαδούκας συνθέτει ένα ψηφιακό ημερολόγιο σκέψεων και εικόνων για ό,τι ζούμε καθημερινά σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Αν θέλεις να δεις περισσότερα έργα του ρίξε μια ματιά εδώ κι εδώ.

• oι Στάκλερ και Μπασού είναι συγγραφείς του βιβλίου “The Body Economic: Why Austerity Kills“. Ο Στάκλερ είναι κοινωνιολόγος και ο Μπασού επιδημιολόγος.