ErtOpen

Ποτέ δεν πίστευα πως θάβλεπα το Ραδιομέγαρο έτσι, μου λέει ο Γιώργος Αγνίδης από τους πιο παλιούς οπερατέρ στην ΕΡΤ.
Το κτίριο είναι γεμάτο πανό με συνθήματα, από τα παράθυρά του κρέμονται άνθρωποι και κάμερες, το προαύλιο ασφυκτικά γεμάτο, ο Μαχαιρίτσας στην εξέδρα τραγουδάει “και τι ζητάω”, η εφημερίδα των απεργών του Τύπου “Αδέσμευτη Γνώμη” κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι, από την εξωτερική πύλη και πέρα σύννεφα τσίκνας από σουβλάκια και λουκάνικα απλώνονται στη Μεσογείων.
Αναμπουμπούλα και εσωτερικά. Και στους χώρους και στους ανθρώπους. Με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να είχαμε προκαλέσει πολύ νωρίτερα το άνοιγμα της ΕΡΤ, μου λέει ο Σωτήρης Δαματόπουλος, αρχισυντάκτης στο Τμήμα Πολυμέσων. Άνοιγμα στους πολίτες και τις καλές νέες ιδέες που έχουν, να δείξουμε, κι εμείς στην ΕΡΤ αλλά και οι άλλοι συνάδελφοι στα υπόλοιπα Μέσα, ότι η δουλειά μας μπορεί να γίνεται και με άλλους τρόπους, πολύ πιο αποδοτικούς, φιλικούς, να είμαστε δίπλα στην αληθινή κοινωνία.
Το Τμήμα Πολυμέσων όπως και το προαύλιο είναι οι δύο από τους συνολικά πέντε κόμβους του ζωντανού προγράμματος της ΕΡΤ που προέκυψε μετά το μαύρο. Οι υπόλοιποι τρεις είναι το κοντρόλ της τηλεόρασης, το στούντιο της ΕΡΑ και η αίθουσα σύνταξης – σημείο αναφοράς των δημοσιογράφων ελλήνων και ξένων.
Η ΕΡΤ προ μαύρου έχει πεθάνει. Όπως και να το δει κανείς. Η ΕΡΤ μετά το “μαύρο”, παρότι πατά στην κληρονομιά της “νεκρής”, είναι μια άλλη ΕΡΤ. Κι αυτή που θα προκύψει από την τωρινή θα είναι επίσης άλλη. Μακάρι να την έλεγαν ertopen, όπως το  σάιτ που τρέχει τώρα στη θέση του ert.gr, μιας και το συγκεκριμένο όνομα συμβολίζει αυτό που θάπρεπε να είναι το Mέσο. Για να είναι, όμως, τέτοιο, μια πραγματικά “ανοιχτή” ραδιοφωνία/τηλεόραση/ίντερνετ, δεν πρέπει ούτε ελεγχόμενη  διοίκηση να έχει, ούτε “διορισμένο” προσωπικό, ούτε κομματικό/κυβερνητικό βιλαέτι να λογίζεται. Όλα αυτά, βεβαίως, προϋποθέτουν αλλαγή νοοτροπίας. Κι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Το δείχνει και το συμβολίζει το “μαύρο” της περασμένης Τρίτης.