Μαρία ΚαρχιλάκηΟ Ουαλίντ Χαμάντ, ένας 24χρονος αιγύπτιος ηθοποιός, έχει μόλις ξεκινήσει τη μυστική αποστολή του. Ντυμένος γυναίκα και καλωδιωμένος με μυστική κάμερα, περπατά στους δρόμους του Καίρου. Από απόσταση ασφαλείας, μια άλλη κάμερα, αυτή της δημοσιογραφικής εκπομπής έρευνας “ΤΟ ΝΗΜΑ” του ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού ONtv της Αιγύπτου, επίσης καταγράφει οτιδήποτε συμβαίνει στον Ουαλίντ. Πρακτικά, δηλαδή, τις αναρίθμητες σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δέχεται. Αυτός, άλλωστε, είναι ο στόχος της μυστικής αποστολής. Να βιώσει ένας άνδρας την ανυπόφορη καθημερινότητα μιας γυναίκας στους δρόμους της πόλης. Το συγκεκριμένο γύρισμα ενσωματώθηκε σ’ ένα ημίωρο ντοκιμαντέρ για την επιδημία των βιασμών στην Αίγυπτο που προβλήθηκε το Μάιο και σάρωσε σε τηλεθέαση. Δες το σχετικό ρεπορτάζ του CNN με έμφαση στις συνεντεύξεις του ηθοποιού και της δημοσιογράφου που έκανε την έρευνα.
Βέβαια, ο Ουαλίντ ως γυναίκα βίωσε την πιο λάιτ εκδοχή των όσων συμβαίνουν χρόνια τώρα στην Αίγυπτο. Διότι, στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων υπάρχει αυτό που λέει ο τίτλος: ο κύκλος της κόλασης. Δες το βίντεο για να καταλάβεις. (Μπορείς να επιλέξεις αγγλικούς υπότιτλους από την ένδειξη captions, ενώ αν ακολουθήσεις τo λινκ amara.org θα βρεις και ελληνική μετάφραση).
Η OpAntiSH, που από το κανάλι της στο YOUTUBE μόλις παρακολούθησες το βίντεο-ντοκουμέντο, είναι μία από τις οργανώσεις ακτιβιστών που προστατεύουν τις γυναίκες στην Ταχρίρ και σε άλλους χώρους που γίνονται διαδηλώσεις. Όπως είδες στο βίντεο, για να σώσουν τη γυναίκα και να την τραβήξουν από τον όχλο χρησιμοποίησαν φλογοβόλο. Ακόμα κι έτσι, όμως, δυσκολεύτηκαν πολύ. Η OpAntiSH συγκροτήθηκε την περίοδο της εξέγερσης του ’11, τότε, δηλαδή, που το φαινόμενο των επιθέσεων και των ομαδικών βιασμών άρχισε να παίρνει τη μορφή επιδημίας. Έχει μελετήσει μαζί με άλλες οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το μοτίβο των επιθέσεων και το συμπέρασμα έχει ως εξής: μια ομάδα ανδρών που έχει κατέβει γι αυτόν τον σκοπό στην ευρύτερη περιοχή της Ταχρίρ, χωρίζεται στα δύο, σχηματίζοντας δύο παράλληλες γραμμές. Κόβουν βόλτες πάνω-κάτω φωνάζοντας συνθήματα και τραγουδώντας, υποδυόμενοι τους διαδηλωτές. Κρατούν ξύλα κι έχουν πάνω τους μαχαίρια. Μόλις εντοπίσουν το υποψήφιο θύμα τους το περιβάλλουν, πρώτα σχηματίζοντας U και στη συνέχεια κυκλώνοντάς το, δημιουργώντας ομόκεντρους κύκλους. Οι του πρώτου κύκλου επιτίθενται αμέσως ξεγυμνώνοντας τη δύστυχη γυναίκα, οι του δεύτερου καμώνονται πως έχουν έρθει για να τη βοηθήσουν και οι του τρίτου απωθούν εκείνους που σπεύδουν σε πραγματική βοήθεια. Άκουσε τα από πρώτο χέρι, από θαρραλέες γυναίκες που μίλησαν δημόσια για τη φρίκη που έζησαν στον κύκλο της κόλασης, στο βίντεο της οργάνωσης Human Rights Watch.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Κυρίως για έναν λόγο -είναι η απάντηση. Διότι, εκείνοι που εκ συστήματος παρενοχλούν αλλά ακόμα και οι βιαστές δεν κινδυνεύουν με τιμωρία. Διότι είναι ριζωμένη η αντίληψη ότι η γυναίκα δεν έχει κανένα λόγο να κυκλοφορεί μόνη της στο δρόμο και πως η θέση της είναι στο σπίτι. Κι όποια το κάνει είναι από τις…άλλες. Άρα, τα θέλει και τα παθαίνει. Κι όλο αυτό μπορεί να ξεκινά από το Ισλάμ αλλά δεν περιορίζεται σ’ αυτό. Διαχέεται σε όλον τον κοινωνικό ιστό. Ούτε, βεβαίως, συναντάται μόνο στην Αίγυπτο. Κι αν στην Ταχρίρ έχουν πάρει οι βιασμοί μορφή επιδημίας είναι διότι χρησιμοποιούνται και ως βρώμικο πολιτικό εργαλείο για ν’ απαξιωθεί η πλατεία και οι σκοποί της. Κοντά σ’ αυτούς της “διατεταγμένης υπηρεσίας” κολλάνε και κάθε λογής υπάνθρωποι και τα πράγματα, δυστυχώς, έχουν ξεφύγει. Τίποτε όμως από αυτά δεν θα συνέβαινε εάν υπήρχε η υποψία, έστω, τιμωρίας. Όμως δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει διάθεση για να προσαχθούν σε δίκη οι βιαστές της Ταχρίρ. Ούτε ένας δεν έχει συλληφθεί ακόμη.
Dispatches